Αφιέρωμα στην Ποίηση

Θάλασσα

Σημείο νεκρό , αντίκρυ η θάλασσα , 

με νερά θολά , που δε σ αφήνουν να δεις το βυθό , 

δε σ αφήνουν να γνωρίσεις τι κρύβεται εκεί κάτω, 

νερά θολά , σαν μια κουρασμένη ψυχή , 

που αρνείται να ανοιχτεί σ οποιονδήποτε . 

Θάλασσα , γεμίζεις με σκέψεις το μυαλό ,

θάλασσα , με κάνεις να πιάνω την πένα , 

να γράφω για σένα , για μένα , γι' αυτήν ..

καθώς προσπαθώ το τέλος σου να βρω , 

χάνομαι ...

θάλασσα , πόσα πινέλα θες να σε ζωγραφίσουν, 

στιγμές κίνησης και ήχου ν αποτυπώσουν ...

Σημείο νεκρό , αντίκρυ η θάλασσα ξανά ,

σαν καθρέπτης ψυχής και μυαλού , 

απέραντη όπως η κάθε σκέψη του μυαλού, 

γαλήνια όπως θα θελα πάντα τη ψυχή μου.

Σημείο αόρατο , προσπαθώ να σε βρω, 

είναι εκεί που το γαλάζιο του ουρανού , 

ενώνεται με τα κύματα της θάλασσας ,

εκεί που η ψυχή συναντά τη σκέψη , 

εκεί που η τελειοποίηση αρχίζει ,

εκεί που όσο κι αν κολυμπήσεις , 

όσο κι αν πετάξεις δε θα φτάσεις .

Σημείο αόρατο , η ένωση του γαλάζιου , 

όπως η ένωση των ψυχών πάνω στο κρεβάτι της ηδονής .

Θάλασσα !  


Από την Συλλογή "Αποτυπώματα Συναισθημάτων"  Νίκων Μάρρας